HAPPY HOUR ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΗ

Η Ιβάννα σκέπτηκε να επισπεύσει την κάθοδό της στην καινούργια πόλη, για πολλούς και διάφορους λόγους: πρώτα και κύρια, για να διασφαλίσει το γεγονός ότι δε θα χαθεί κατά την επιστροφή (χάνοντας και το τελευταίο δρομολόγιο), έπειτα να εντοπίσει έγκαιρα το πρακτορείο απ 'όπου θα γινόταν η αναχώρηση και να πάρει μια γεύση, όσο προλάβαινε, κι από το νεόκτιστο μέρος του Αργυροκάστρου.

Ευτυχώς ο δρόμος δεν επιφύλαξε εκπλήξεις. Αν κι η Ιβάννα δεν είχε χάρτη, δε δυσκολεύτηκε να φθάσει στα πρώτα κτίσματα της καινούργιας πόλης, που τα είχε ήδη ξανααντικρίσει από πριν, ανεβαίνοντας. Το μόνο που δεν είχε ξαναδεί, και της τράβηξε την προσοχή τόσο οπτικά όσο και ακουστικά, ήταν ένα καφέ μπαρ, με τέρμα τη μουσική σε ηχείο, λίγο έξω από τις πύλες του, και ταμπέλα-κράχτη που υποσχόταν, με την πρώτη ματιά, ότι κάτι πολύ ευχάριστο θα αντίκρυζε εκεί μέσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη ανέβηκε τα σκαλοπατάκια, που οδηγούσαν σε όροφο. Μια στάση για παγωμένο αλκοόλ, ήταν ό,τι έπρεπε!

Ο χώρος, για πρώτη φορά μετά από τόσες ώρες στο Αργυρόκαστρο, της θύμισε κάτι από καφετέρια ελληνικού, συνοικιακού στυλ. Ήταν ακόμα νωρίς το απόγευμα και στην αίθουσα, που εκτεινόταν σε δυο επίπεδα, υπήρχαν λίγες παρέες, άκρως νεανικές, με μέσο όρο ηλικίας που με το ζόρι να ξεπερνούσε τα 20 χρόνια. Η Ιβάννα ένιωσε αμέσως πολύ οικεία σ' αυτό το περιβάλλον, και για να ξεδιψάσει παρήγγειλε μια μπυρίτσα, χαζεύοντας χαλαρά τις φατσούλες τριγύρω της. Κοπελίτσες λίγο παραπέρα έπιναν το απογευματινό τους καφεδάκι και στο σέρβις ήταν δύο νεότατα παλικάρια, που όμως δε μιλούσαν γρι ξένες γλώσσες.

H μουσική που έπαιζε, ήταν κι αυτή εισαγόμενη, όπως κι η μπύρα που τίμησε η Ιβάννα. Πάλι καλά να λες που δεν επρόκειτο για Κιάμο ή Μαζωνάκη (βλέπε κρούσμα ελληνολατρείας Ρουβά-Μενεγάκη). Όμως ακούγοντας την κάτωθι διασκευασμένη βερσιόν, οι φωνούλες των ανωτέρω αοιδών, φαντάζουν, συγκριτικά, χορωδία αγγελουδιών...

 

(Πιο κακοφωνίξ remixάρισμα, αμφιβάλλω αν έχω ακούσει ποτέ..!!!)

Σε δεύτερο χρόνο, μετά από το ανάλαφρο χαζομπιτάκι, το γύρισε στη ροκιά και έβαλε να παίζει το Hey you (Pink Floyd) ερμηνευμένο από ντόπιο καλλιτέχνη, πιθανότατα αυτόν

Αυτή λοιπόν ήταν και η μόνη επαφή της Ιβάννα με το -ας το πούμε nightlife; όχι, το λέμε έξοδο για καφέ με τη νεολαία- στην καινούργια πόλη, την οποία δεν περπάτησε σχεδόν καθόλου, πέρα από έναν και μοναδικό κεντρικό δρόμο, που είχε περιδιαβεί και κατά την άφιξή της στο Αργυρόκαστρο. Να έκρυβε η πόλη αυτή εκπλήξεις και ανατροπές; Πού να βρίσκονταν τα νάιτ κλαμπ, οι καλές ταβέρνες και τα μπαράκια; Άφησε το μυστήριο να πλανάται και να περιμένει τη διαλεύκανσή του, για κάποια άλλη φορά...