Η καινούργια μέρα προδιαγραφόταν λαμπρή! Η Ιβάννα ξύπνησε από το γλυκοχάραμα πολύ ευδιάθετη, κι αφού πήρε το πρωινό της στα γρήγορα μ' έναν καφέ κι ένα ψωμοτύρι, μάζεψε όλες τις αποσκευές της κι έκανε check out έγκαιρα στη ρεσεψιόν. Σκοπός της ήταν να προλάβει το δρομολόγιο των 11 για Αργυρόκαστρο.
Είχε ήδη ψάξει αποβραδίς κάποιες πολύ βασικές πληροφορίες για το ταξίδι. Η απόσταση Ιωάννινα-Αργυρόκαστρο ήταν περίπου 90 χιλιόμετρα κι η διάρκεια του ταξιδιού κοντά στις 2 ώρες. Ο καιρός προβλεπόταν για ακόμα μια φορά βροχερός, καθ'όλη τη διάρκεια της μέρας, με κατά τόπους έντονες καταιγίδες. Οι καιρικές συνθήκες προδιαγράφονταν όχι και τόσο ευοίωνες για μοναχική περιπατητική βόλτα, όμως ούτε αυτές οι αντιξοότητες στάθηκαν ικανές να πτοήσουν την Ιβάννα.
Ενώ ήταν έτοιμη να φύγει από το ξενοδοχείο, στην πόρτα της εξόδου κοντοστάθηκε και φρέναρε απότομα. Της ήλθε άξαφνα η φαεινή ιδέα να ρωτήσει την υπάλληλο που βρισκόταν στην υποδοχή, αν είχε ποτέ επισκεπτεί την Αλβανία κι αν ήξερε να της προτείνει κάποια αξιοθέατα στην πόλη του Αργυροκάστρου.
Η ρεσεπτιονίστ στο άκουσμα αυτής της ερώτησης έμεινε στήλη άλατος, για κάποια δευτερόλεπτα κοιτούσε την Ιβάννα σαν χάνος. Ξεπερνώντας άμεσα το αρχικό σοκ, άρχισε να ξεσπαθώνει και να ωρύεται:
"Τι θα πας να κάνεις κοπέλα μου μόνη στην Αλβανία, πας καλά; Είναι άγρια εκεί τα πράγματα, γιατί δεν πας στην Ξάνθη, στην Καβάλα, τόσα άλλα μέρη υπάρχουν..."
Αυτό το ξέσπασμα της ρεσεψιονίστ, έκανε την αρχική ευφορία της Ιβάννα να καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Για να μιλούσε τόσο έντονα και για να προσπαθούσε να την αποτρέψει, κάποιο λάκκο είχε η φάβα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου