Στα σύνορα που βρίσκονταν στην ελληνική πλευρά, μετά από παραίνεση του οδηγού, η Ιβάννα κατέβηκε αυτοπροσώπως για να περάσει από τον έλεγχο διαβατηρίων. Δεν έχασε για ακόμα μια (και τελευταία) φορά την ευκαιρία να ρωτήσει τον αστυνομικό που βρισκόταν στο κουβούκλιο, αν υπήρχε κίνδυνος στην Αλβανία για μοναχικές ταξιδιώτισσες.
"Μπα, μην ανησυχείς, δεν υπάρχει πρόβλημα" αποκρίθηκε εκείνος. Και συνέχισε:
"Πάντως να φανταστείς, εγώ τόσα χρόνια και δεν έχω περάσει τα σύνορα ποτέ. Καλά εσένα πώς σου 'ρθε και πας προς τα κει;"
"Για βόλτα" του απάντησε λακωνικά η Ιβάννα. Πού να καθόταν τώρα να του εξηγεί...
Στον δεύτερο έλεγχο, από την αλβανική μεριά αυτή τη φορά, ο οδηγός μάζεψε τα διαβατήρια όλων των επιβατών και πήγε ο ίδιος να τα παραδώσει για τον έλεγχο. Η διαδικασία αυτή ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Το λεωφορείο περνώντας επιτυχώς όλα τα crash test, έκανε κι επίσημα πλέον την είσοδό του στα αλβανικά εδάφη. Η Ιβάννα τα είχε δει όλα κωλυόμενα (από τον ενθουσιασμό της!) κι έβαλε το ειδικό track που είχε επιλέξει για την περίσταση να παίζει...
Αυτά που πρωτοαντίκρισε στην Κακαβιά, σε κάποιο βαθμό, της θύμισαν τα λόγια που είχε ακούσει χρόνια πριν απ' τον Aki 46. Ήταν πράγματι σαν να έμπαινες στη φτωχική ζώνη του λυκόφωτος, αλλά στο πιο βαλκανικό σενάριό της. Παραπήγματα, μικρομάγαζα, σκουπίδια...όχι όμως σε τραγικό βαθμό.
Το ελληνικό στοιχείο είχε διεισδύσει για τα καλά στις πρώτες εικόνες της Αλβανίας, με μικρογεύματα Γρηγόρη, διαφημίσεις πορτοκαλάδας Ήβη και σκονισμένα σαράβαλα με ελληνικές πινακίδες...
Όμως αντίθετα, στα μάτια της απλώθηκε ένας καταπράσινος κάμπος, -με ψηλά βουνά και χωριουδάκια να τον πλαισιώνουν εξ αποστάσεως- που αργότερα έμαθε ότι λέγεται κοιλάδα του Δρίνου. Παρ'όλα αυτά υπάρχει ένα μπέρδεμα ως προς την ονομασία του ποταμιού που διατρέχει τον εύφορο κάμπο. Η Ιβάννα αρχικά νόμισε ότι κι αυτό ονομαζόταν Δρίνος, όμως σύμφωνα με τον παλιό της άτλαντα, το εν λόγω ποτάμι είναι ο Αώος, με τον δρόμο που συνδέει Αργυρόκαστρο-Ιωάννινα να κυλάει κι αυτός παράλληλά του. Ο ποταμός Δρίνος βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Αλβανίας, κοντά στις Βορειοαλβανικές Άλπεις. Τότε τι σχέση έχει η κοιλάδα μ'αυτόν..;
Πυκνό μυστήριο για την ονομασία της κοιλάδας τελικά. Όποιος ξέρει, ας διαφωτίσει...
(Το μυστήριο λύθηκε, κατά πάσα πιθανότητα. Πρόκειται για δύο διαφορετικά ποτάμια, με -σχεδόν- το ίδιο όνομα. Ο Δρίνος no2 που περνά μέσα από την κοιλάδα είναι παραπόταμος του Αώου και ουδεμία σχέση έχει με τον Δρίνο no1, που βρίσκεται στη Βόρεια Αλβανία. Στα αλβανικά ο Δρίνος no2 ονομάζεται Drino, ενώ ο no1 Drin! )
Η θέα του κάμπου, εκ δεξιών
Τα χωριουδάκια, διαδέχονταν το ένα το άλλο σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους κι όσο μπορούσε να διακρίνει η Ιβάννα, φάνταζαν θλιμμένα και σχεδόν πανομοιότυπα μεταξύ τους.
'Ηταν συγκεντρωμένα στην αριστερή μεριά του δρόμου, και οι ταμπέλες που σε οδηγούσαν σ'αυτά, ήταν γραμμένες και στις δύο ονομασίες τους, στην αλβανική και στην ελληνική.
Στο δρόμο, υπήρχαν συνεχώς βενζινάδικα, με αναρίθμητες διαφορετικές αλλά συνάμα εξωτικές ονομασίες όπως Afrimi oil, Kastrati, Rabi oil και συνοδευτικά, δίπλα στις ταμπέλες τους, ανεβαστικά σλόγκαν:
" Ιt oil, with us you just fly"
Οι τιμές της αμόλυβδης, άλλοτε 183, 187 ή 190 λεκ το λίτρο, (ισοτιμία 1ευρώ=140λεκ) κυμαίνονταν περίπου σε επίπεδα τιμών Βουλγαρίας, ή ελληνικού -αθηναϊκού- diesel (εν έτει αρχών 2014).
Ακόμα και άπταιστα greeklish, πιθανότατα ενσωματωμένα στο αλβανικό λεξιλόγιο, φιγουράριζαν σε περίοπτη θέση: Psistaria, Marmara και δε συμμαζεύεται. Τρομερή εντύπωση έκανε στην Ιβάννα ένας καφενές-εστιατόριο, σημαιοστολισμένος με αλβανικές και αμερικάνικες σημαίες. Πολυεθνικός αχταρμάς με λίγα λόγια, αυτός ο δρόμος...
'Aλλη μια ταμπέλα που έβλεπες συνέχεια, ήταν αυτή με την ένδειξη "Lavazho" (πλυντήριο αυτοκινήτων; Μάλλον.) H πιο εμπνευσμένη κι ελκυστική εκδοχή της, σαν ντουζ δροσιάς,"Lavazho Oasi"...
Επιγραφές όπως Makineri Bullone, Servisturk (επρόκειτο για συνεργείο αυτοκινήτων με αναρτημένες απ' έξω τούρκικες σημαίες) έκαναν φανερό ακόμα και σε κάποιον που δεν ομιλούσε την αλβανική, ότι στην οδό Κακαβιάς-Αργυροκάστρου γινόταν του βουλκανιζατέρ το κάγκελο...
Τα πρώτα μέτρα μετά την είσοδο στη χώρα, εκπλήσσουν ευχάριστα.
Το οδικό δίκτυο ήταν σε πολύ καλή κατάσταση κι εξασφάλιζε,
τουλάχιστον μέχρι το Αργυρόκαστρο, ένα άνετο ταξίδι.
(Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ονομάζεται Superstrada Gjirokastër-Janinë.)
Άλλη έκπληξη όμορφη: Λίγο έξω από το χωριό Δερβιτσάνη, το τοπικό fan club του Τριφυλλιού δηλώνει δυναμικά το παρών ακόμα κι εδώ, στη Βόρεια Ήπειρο! Το graffitάκι από τη μεριά του, θέλοντας και μη, είναι πλήρως εναρμονισμένο με το φυσικό περιβάλλον και τα αιγοπρόβατα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου