Ευτυχώς όμως, οι αμφιβολίες κράτησαν για πολύ λίγο. Βέβαια εξακολουθούσαν να υπάρχουν, γιατί μέχρι η Ιβάννα να φτάσει στο σταθμό, είχε ήδη κάνει ένα μικρό γκάλοπ με όσους ανθρώπους είχαν τύχει στο διάβα της. Με τον περιπτερά, τον τυροπιτά...
Εκείνοι όμως, όπως κι οι υπάλληλοι στα εκδοτήρια, ήταν σαφώς πιο καθησυχαστικοί. Της είπαν ότι παλαιότερα στην Αλβανία, ναι μεν υπήρχε πιο επικίνδυνο και ηλεκτρισμένο κλίμα, αλλά τώρα πια δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας. Βέβαια κι αυτοί δεν είχαν πάει προς τα κει τα τελευταία χρόνια...
Για την έκδοση του εισιτηρίου, της ζητήθηκε ταυτότητα ή διαβατήριο. Η Ιβάννα τα είχε και τα δύο. Προτίμησε να παραδώσει το διαβατήριό της στο γκισέ, όπως και να το χρησιμοποιήσει αργότερα στα σύνορα, γιατί ήθελε να εμπλουτίσει τη συλλογή της από σφραγίδες από τις χώρες που επισκεπτόταν. Ήταν για εκείνη το καλύτερο σουβενίρ.
Μετά από λίγη ώρα, είχε πλέον στα χέρια της το ροζ μαγικό χαρτάκι του εισιτηρίου, γραμμένο χειρόγραφα. Ιωάννινα-Αργυρόκαστρο με ανοικτή επιστροφή και τιμή στα 17 ευρώ. Έμελλε να είναι η τέταρτη επιβάτις του δρομολογίου των 11.00, που ξεκινούσε με λεωφορείο σχεδόν άδειο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου