Να η ευκαιρία για μια χωνευτική πλέον βόλτα, δίχως το εμπόδιο της βροχής αυτή τη φορά. Πρώτη στάση στην μεγάλη βεράντα, ενός κλειστού μαγαζιού. Είχε θέα, στο πιάτο, το μοναδικό τζαμί της πόλης, που κατάφερε να επιβιώσει από την καταστροφική μανία του καθεστώτος Χότζα.
Άλλο ένα πέρασμα από το παλιό παζάρι.
Άκρως εντυπωσιακό το θέαμα των χιονισμένων βουνών, Μάιο μήνα!
"χέσε ψηλά κι αγνάντευε"
Μετά από 5 ώρες στην παλιά πόλη, η Ιβάννα το πήρε πια απόφαση ότι ήλθε η ώρα να πέσουν οι τίτλοι τέλους. Κοίταξε τριγύρω της για τελευταία φορά το όμορφο ιστορικό κέντρο, προσπαθώντας να αποτυπώσει για πάντα στη μνήμη της τις εικόνες, την αύρα και τα vibes του Αργυροκάστρου. Πήρε τις τελευταίες βαθιές εισπνοές παγερού, πεντακάθαρου αέρα, ατενίζοντας τον ορίζοντα...
Σίγουρα υπό άλλες συνθήκες, σε κάποια άλλη εποχή του χρόνου, το σκηνικό που θα αντίκριζε θα ήταν πολύ διαφορετικό, πιθανότατα με περισσότερη κίνηση και ζωντάνια στους δρόμους. Μ' αυτή τη σκέψη, υποσχέθηκε στον εαυτό της, ότι κάπως, κάποτε, θα επανερχόταν σε τούτη την πόλη, για να το δει το νόμισμα κι από την άλλη του την πλευρά. Γι'αυτό κι έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη, άρπαξε ένα κέρμα και το πέταξε με δύναμη στον γκρεμό μπροστά της, αναφωνώντας: Arrivederci Αργυρόκαστρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου