Πλησιάζοντας στα σύνορα της Κακαβιάς, ξετυλίχτηκε στα μάτια της Ιβάννα περίπου η ίδια εικόνα που είχε αντικρίσει και κατά την είσοδό της στη χώρα. Όμως αυτή την φορά έβλεπε τις απέναντι εικόνες από πιο κοντά, σε ζουμ, μιας και βρισκόταν στο αντίθετο ρεύμα. Ατενίζοντας από το μεγάλο παράθυρο του ΚΤΕΛ, σιμά στα -όχι επιμελώς- ατημέλητα μαγαζάκια των συνόρων, τρομερή εντύπωση της έκανε μια μεγάλη παρέα ή οικογένεια, μάλλον Αλβανοτσιγγάνων, με πολύ περίεργο στάιλινγκ και attitude. Μια παρέα-διαμάντι, που θάμπωνε και μαγνήτιζε τα βλέμματα.
Ήταν μια άκρως εντυπωσιακή εικόνα, όμως δεν πρόλαβε να βγάλει την φωτογραφική της μηχανή, για να τους έχει σουβενίρ για πάντα, γιατί στο μεταξύ στο λεωφορείο επιβιβάστηκε βλοσυρός, ένας Αλβανός συνοριοφύλακας. Απώτερος σκοπός του δεν ήταν άλλος από το να κόψει κίνηση, φάτσες και φυσικά να σκανάρει με το βλέμμα του τα διαβατήρια.
γιατί σε υποδέχεται αμέσως με πανό στη ζεστή αγκαλιά της η Siguracione Interalbanian...
Ο συνοριοφύλαξ φαινόταν χαμηλών τόνων, κι ο έλεγχος αρχικά δεν ενέπνεε καμιά ανησυχία. Προσπερνώντας με συνοπτικές διαδικασίες τον συνεπιβάτη της Ιβάννα, κινήθηκε προς το μέρος της, απευθύνοντάς της το λόγο στα αλβανικά. Φυσικά εκείνη δεν κατάλαβε τίποτα απ' όσα της είπε. Ευτυχώς ο συνεπιβάτης της, ορίστηκε αυτεπάγγελτος μεταφραστής.
Ο συνοριοφύλακας συνεχίζοντας τον έλεγχο, άρχισε να την ρωτά λεπτομέρειες: πώς και πήγε στην Αλβανία αυθημερόν και τι γύρευε εκεί. Η Ιβάννα απάντησε με το πιο φυσικό ύφος του κόσμου, ότι επισκέπτηκε το Αργυρόκαστρο για τουρισμό και μίνι βόλτα. Εκείνος την κοίταξε ολοφάνερα με δυσπιστία, σαν να σχολίαζε " τι μας λέει τώρα αυτή..." Η απάντησή της ήταν φανερό πως δεν του ήταν αρκετή. Με ύφος που γινόταν ολοένα και πιο αυστηρό, της ζήτησε να ανοίξει την τσάντα της, για να ελέγξει με τα μάτια του και τα χέρια του τι είχε μέσα.
Η τσάντα της Ιβάννα ήταν ασφυκτικά γεμάτη, με τις βαρύτιμες κούπες Χότζα και Μπερίσα να διακρίνονται πάνω πάνω και πιο μέσα μισοφαγωμένα αλβανικά μπισκοτάκια, τραχανάδες, ανοιγμένα και μη κουτάκια αναψυκτικών- αδιάσειστα πειστήρια ότι επρόκειτο πράγματι για έναν εκδρομικό σάκο. Ο συνοριοφύλακας κατάλαβε ότι έχανε το χρόνο του, πασπατεύοντας αθώα τουριστικά σουβενίρ και αναλώσιμα κι έτσι το ψαχτήρι έλαβε ένδοξο τέλος.
Στα σύνορα, ώρες αναμονής. Για κάποιους στιγμές ανίας και ρουτίνας,
για κάποιους άλλους στιγμές ταλαιπώριας και άγχους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου