H Iβάννα, ξεψαρώνοντας όλο και περισσότερο, συνέχισε την ανηφορική της πορεία στο άγνωστο. Σκοπός την ήταν να αφήσει πίσω της την καινούργια πόλη και να εντοπίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα την παλιά, διατηρητέα πόλη του Αργυροκάστρου. Χωρίς να έχει μαζί της χάρτη, αλλά και χωρίς να έχει ψάξει από πριν προς τα πού βρισκόταν το ιστορικό κέντρο, κίνησε ενστικτωδώς όλο ευθεία προς τα πάνω. Στο μεταξύ όμως, χρειάστηκε να περάσει συμπληγάδες...
Στο διάβα της, συνάντησε ένα παζάρι που φάνταζε σαν καταυλισμός με τσαντίρια. Η εικόνα αυτή εισέβαλλε με το έτσι θέλω στο οπτικό της πεδίο και το αιχμαλώτισε. Ο φωτογραφικός φακός παραδόθηκε κι αυτός άνευ όρων και δε μπόρεσε να προβάλλει καμία αντίσταση...
Mόνο δύο φωτογραφίες κατάφερε να βγάλει, φυσικά στη ζούλα και χωρίς να στοχεύει κάπου συγκεκριμένα. Δεν πρόλαβε να καταλάβει καλά καλά από πού της ήρθε, όταν από τα δεξιά της έκανε πέσιμο μια μεσόκοπη στρίγγλα, γαβγίζοντάς της απειλητικά. Μέσα σ'όλο αυτό τον οχετό που ξεστόμισε, η λέξη "foto" ήταν η μόνη που μπορούσε να σε κάνει να βγάλεις άκρη για τα συμφραζόμενα.
"Aν είναι δυνατόν, στράβωσε επειδή βγάζω από μακριά φωτογραφία τις παλιατσαρίες;; Άστην να λέει. Σκυλί που γαβγίζει δε δαγκώνει" σκέπτηκε προσπαθώντας να παραμείνει ατάραχη η Ιβάννα. Προσπέρασε -χωρίς ούτε καν να ρίξει ένα βλέμμα- τη Χάρυβδη της λαϊκής αγοράς και συνέχισε σταθερά την πορεία της όλο ευθεία. Για καλό και για κακό όμως, άλλαξε πεζοδρόμιο.
Aπό εδώ μπορούσε να κοζάρει, σε απόσταση ασφαλείας, το γιουσουρούμ του τρόμου...
Εμπνευσμένη (αλβανική;) πατέντα - υπαίθρια βιτρίνα παπουτσιών.
Το στυλ αυτών των κτισμάτων οικείο, γιατί θυμίζει την Ελλάδα στα χειρότερά της...
Τα πράγματα ήταν πιο ζόρικα απ' ό,τι τα περίμενε. Στη θέα αυτών των κτισμάτων η Ιβάννα είχε αρχίσει σχεδόν να ζαλίζεται. Μια προσωρινή λύση ήταν να τρυπώσει σε ένα σούπερ μάρκετ που βρισκόταν εκεί κοντά, για να χαζέψει τα τοπικά προϊόντα και να βρει τίποτα να τσιμπολογήσει.
Στο διάβα της, συνάντησε ένα παζάρι που φάνταζε σαν καταυλισμός με τσαντίρια. Η εικόνα αυτή εισέβαλλε με το έτσι θέλω στο οπτικό της πεδίο και το αιχμαλώτισε. Ο φωτογραφικός φακός παραδόθηκε κι αυτός άνευ όρων και δε μπόρεσε να προβάλλει καμία αντίσταση...
Mόνο δύο φωτογραφίες κατάφερε να βγάλει, φυσικά στη ζούλα και χωρίς να στοχεύει κάπου συγκεκριμένα. Δεν πρόλαβε να καταλάβει καλά καλά από πού της ήρθε, όταν από τα δεξιά της έκανε πέσιμο μια μεσόκοπη στρίγγλα, γαβγίζοντάς της απειλητικά. Μέσα σ'όλο αυτό τον οχετό που ξεστόμισε, η λέξη "foto" ήταν η μόνη που μπορούσε να σε κάνει να βγάλεις άκρη για τα συμφραζόμενα.
"Aν είναι δυνατόν, στράβωσε επειδή βγάζω από μακριά φωτογραφία τις παλιατσαρίες;; Άστην να λέει. Σκυλί που γαβγίζει δε δαγκώνει" σκέπτηκε προσπαθώντας να παραμείνει ατάραχη η Ιβάννα. Προσπέρασε -χωρίς ούτε καν να ρίξει ένα βλέμμα- τη Χάρυβδη της λαϊκής αγοράς και συνέχισε σταθερά την πορεία της όλο ευθεία. Για καλό και για κακό όμως, άλλαξε πεζοδρόμιο.
Aπό εδώ μπορούσε να κοζάρει, σε απόσταση ασφαλείας, το γιουσουρούμ του τρόμου...
Να κι ένα αλβανικό Psistari
Και τώρα μια κλεφτή ματιά στις βιτρίνες:
Τα πράγματα ήταν πιο ζόρικα απ' ό,τι τα περίμενε. Στη θέα αυτών των κτισμάτων η Ιβάννα είχε αρχίσει σχεδόν να ζαλίζεται. Μια προσωρινή λύση ήταν να τρυπώσει σε ένα σούπερ μάρκετ που βρισκόταν εκεί κοντά, για να χαζέψει τα τοπικά προϊόντα και να βρει τίποτα να τσιμπολογήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου